DİGOR

KARS İLİ DİGOR İLÇESİ
DİGOR İLÇE TANITIM
digor
kars digor
digor kars

digor resimler
digor fotoğraflar
digor manzaralar
digor görüntüler
digor video
digor kilise
digor haber
digor spor
digor yemekleri
digor beş kilise
digor ulaşım
digor iklim
digor sağlık
digor hastahanesi
digor devlet hastahanesi
digor turizm
digor otel
digor konaklama
digor pansiyon
digor yurt
digor konut
digor emlak
digor arsa
digor araç
digor kiralık
digor satılık
digor ekonomi
digor sanayi
digor ticaret
digor tarım
digor hayvancılık
digor kültür
digor sanat
digor tarihi eserleri
digor dağları
digor akarsuları
digor doğa
digor dernek
digor gezi
digor tatil
digor

DİGOR İLÇE TARİH

Tarih

İlçemiz tarihi hakkında elimizde kesin bilgi ve belge bulunmamaktadır. Ancak araştırmalarda 1887 – 1888 yıllarında beş Türk ailesinin bölgeye gelip yerleştiklerini ve Digor’ un temelini attıklarını öğreniyoruz.

İlçe, Osmanlı İmparatorluğu döneminde bir süre Arpaçay’ a bağlı bir köy olarak bulunmuş; daha sonra ise Kağızman ilçesine bağlanmıştır. Bu bağlılık Nahiye olarak devam ettikten sonra 1953 yılında Digor’ un ilçe olması ile sona ermiştir.O tarihten itibaren de Kars İline bağlı bir ilçe olarak bulunmaktadır. Kars’la birlikte 40 yıl Rus işgalinde kalan Digor; 22 Ekim 1920 tarihinde Rus işgalinde kurtarılmıştır.

DİGOR İLÇE COĞRAFYA

Coğrafi Yapı

İlçemizin yüzölçümü 1136 Km2’ dir. Digor İlçesinin doğu sınırında Ermenistan, batı ve kuzey sınırında Kars Merkez İlçesi, güney sınırında ise Kağızman ve Iğdır’ın Tuzluca İlçeleri bulunmaktadır.

İlçemizin rakımı 1450’ dir. Ermenistan ile olan sınır uzunluğu 62 Km.’ dir. İlçemizin genel nüfusu 22.10.2000 yılı sayımına göre 25.125’ dir. İlçemizin nüfusu iki sayım arasında 250 kişi düşmüştür. İlçemizin nüfus yoğunluğu m²'ye 22 kişi düşmektedir. İlçe Merkezinde ve 6 köyümüzde Kadastro çalışması yapılmış,Dağpınar Kasabası, Gülhayran Köyü ve Şatıroğlu Köyünde Kadastro çalışmaları devam etmektedir.

DİGOR İLÇE İDARE

İdari Yapı

İlçenin Merkezle birlikte Dağpınar Belde Belediye Başkanlığı olmak üzere iki Belediyesi 37 köyü bulunmaktadır.

Digor Belediyesi

1953 yılında İlçe olan Digor Belediye olarak ilk hizmet binası olarak Kars Caddesi üzerinde mülkiyeti Belediyenin kendisine ait tek katlı binada hizmet vermiştir. Belediyemizin Kurucu Başkanı Mehmet ÇAKAR’ dır.

1991 yılında mevcut hizmet binasının yetersiz olması sebebiyle yıkılarak 4 katlı Belediye Hizmet Binası inşa edildi. Giriş katı meclis kararıyla esnaflara satılarak yapım maliyetleri karşılanmaya çalışılmıştır. 2. Kat Belediye Birimleri için, 3 ve 4. katlar Kamu Kurumlarına kiraya verilmiştir.

Dağpınar Belediyesi ilçemizin tek belde belediyesidir. 1953 yılında kurulan Belediyemizde halen 19 personel görev yapmaktadır. Bunlardan 3 adet memur ve 16 adet vizeli geçici işçiden oluşmaktadır. İlçemiz Belediyesine ait 1 adet Renault Makam Aracı, 1 İtfaiye Aracı, 1 Adet Vidanjör, 1 Adet Tümosan Kepçe, 1 adet Steyr Traktör, 1 adet Iveco Çöp Taşıma Aracı mevcut olduğu,. Toplam araç sayısı 6’dır. İlçemiz Belediye sınırları içerisinde tek mahalle mevcut olup, İlçemize bağlı 39 köy bulunmaktadır. Köylerimizin tamamı elektrik ve telefona kavuşturulmuştur.

Belediyemiz bünyesinde kullanılmakta ve mülkiyetleri belediyemize ait olan araç park durumları aşağıda çizelge şeklinde sunulmuştur.

Belediyemizin 2008 yılı tahmini bütçesi olarak; Giderler: 859.287,00 YTL, Gelirler: 850.650,00 YTL, Diğer Yükümlülükler:8.637,00 YTL'dan oluşmaktadır.

İlçemizin 1965 yılında yürürlüğe giren İmar Planı mevcut olup, 2006 yılı içerisinde Yeni İmar Projesi için İller Bankası’na proje müracaatında bulunulmuştur.

Dağpınar Belediyesi

Kars iline 20, Digor ilçesine 13km uzaklıktaki Dağpınar Beldemiz, bağlı olduğu Digor ilçesinden gerek yüzölçümü, gerekse nüfus olarak büyüktür.1972 yılında Belediyelik statüsü kazanan Beldemizin nüfusu resmi olmayan rakamlarla 4500’ün üzerinde olmasına rağmen iller bankasında ödenek için baz alınan nüfusu 3117’dir.

Halkın geçim kaynağı Tarım ve Hayvancılıktır. Son dönemde Kars ilinde canlılık gösteren inşaat sektöründe çalışan gençlerin büyük bir kısmı Dağpınar’lı gençlerimizdir.

İçme suyu şebekesi beldemizdeki tüm hanelere çekilmiştir ve toplam 580 abonemiz bulunmaktadır. Fakat içme suyunun yetersizliğinden dolayı, güçlendirme amaçlı merkez depoya tespit edilen bir kaynağı bağlamak gerekmektedir.

Kadastro çalışması belde de 2206 yılı itibari ile bitmiş olup, İller Bankasına yaptığımız başvuru üzerine hali hazırda olan haritamız da aynı yıl içerisinde tamamlanmıştır. İmar planı 1982 yılında yapılmış olup, günümüz ihtiyacına cevap vermemesi nedeniyle 2007 yılı içerisinde yeniden yapılması için İller Bankasına başvuru yapılmıştır.

Beldemizin çevresi ve merkezi için ihtiyaç olan 16600 metrekare yolun malzeme alım ihalesi yapılmıştır.

Altyapı projemiz Avrupa Birliği tarafından kabul edilmiş olup, 8 Mayıs 2007 tarihinde ihalesi yapılacaktır.

Beldemiz hizmetinde kullanılan 1 Adet kepçe, 1 Adet damperli kamyon, 1 Adet otobüs, 1 Adet traktör, 1 Adet 1998 model otomobil, 1 Adet vidanjör mevcuttur.

DİGOR İLÇE SOSYAL YAPI

Sosyal Yapı

İlçemiz ve köylerinde genel olarak taş yapı ve üzeri toprak olan ev tipi hakimdir. İlçe merkezi kasabasında yüzdesi düşük olmakla beraber betonarme yapı vardır. Resmi binalar dışında çatılı binaya az rastlanır. Yurt dışında işçi olan köylerimizde modern yapılara rastlamak mümkündür.

İlçemizde görev yapan Kamu görevlileri çoğunlukla Belediye ve kendi kuruluşlarına ait lojmanlarda kalmakta ise de,atanan Kamu görevlileri ve vatandaşlar için kiralık ev bulmak çok zordur.

İlçemizde Kızılay Derneği ve THK gibi sosyal amaçlı derneklerle birlikte toplam 11 adet dernek olup,bunların hemen hemen hepsi okul ve Cami dernekleridir.

İlçe Merkezinde 1 Otel,1 Çay bahçesi,3 Lokanta,4 Kasap,küçük çaplı bakkal dükkanları ve 10 tane Kahvehane vardır.

İlçemizde herhangi bir Spor kulübü yoktur. Standartlara uygun olmayan 1 futbol sahası dışında herhangi bir spor tesisi yoktur.

Anavatan Partisi, Doğruyol Partisi Cumhuriyet Halk Partisi,Demokratik Sol Parti,Milliyetçi Hareket Partisi, Saadet Partisi, Adalet ve Kalkınma Partisi’nin İlçe Teşkilatları kurulmuştur.

İlçemizde Kütüphane,Sinema,Tiyatro,Kültür Sitesi yoktur.

İlçemizde her yıl 3 Kasım günü Kurtuluş Günü olarak kutlanır.

İlçemiz köylerine ait yaylalardan Dağköy, Carcı, Gönülalan, Melikköy, Meydancık, Değirmenköprü ve Çıldır istikametindeki köylerin yaylaları Iğdırlı hayvancılara kiraya verilir.

İlçemizin tipik geçim kaynağı tarım ve hayvancılık olup, mera ve yayla ihtilafları çok sık görülür. Birinci etap sulama kanalları ve doğal sulama imkanları olmasına rağmen İlçe Halkı genellikle tahıl ve ot tarımı yapmakta , sebze üretimini yerli halktan arazileri kiralayan Artvinliler yapmaktadır. Son yıllarda pancar üretimi de gelişmiştir.

İlçemizde HES hariç herhangi bir sanayi kuruluşu yoktur. Küçük çaplı oto tamiri ve kereste işlemeciliği yapan atölyeler bulunur.

Başta Koçköy Beldesi olmak üzere hemen hemen bütün köylerimizde geleneksel Kafkas Halıları dokunmakta ve büyük şehirlere pazarlanmaktadır.

Köylerimizdeki süt üreticileri örgütsüz olup,mevsimlik olarak kurulan ve gayri sıhhi ve ilkel şartlarda üretim yapan mandıralar sütü sezon başında,o günkü fiyatla peşin almaktadır.

İlçemizin Kars İli’ne uzaklığı 39 Km olduğundan genellikle sosyal ve ekonomik ihtiyaçlar İl Merkezinden karşılanmaktadır.

İlçemizin Aile yapısına bakıldığında Ataerkil Aile yapısı dikkat çeker. Çocuk sayısı 6- 8’dir. Çok eşliliğe rastlanır. Başlık istemeyle birlikte kız kaçırma olaylarına sık sık rastlanır.

DİGOR İLÇE EKONOMİ

Ekonomi

İlçe ekonomik yapı olarak tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır.

İlçede ekilebilen arazilerin ancak % 5’ inde sulu tarım yapılabilmektedir.

İlçenin arazi dağılımı şu şekildedir.

Kuru Tarım Arazisi: 380.473 dekar, Sulu Tarım Arazisi 18.000 dekar, Çayır 15.000 dekar, Mer’ a Arazisi 300.000 dekar, Meyve bahçesi 48, çeltik 20, sebze 61, yem bitkileri 17.058, Vasıfsız Arazi 401.877 dekar ve her yıl nadasa bırakılan arazi 100.000 dekardır.

İlçemizde kültür ırkı büyükbaş hayvan 1000 adet, toplam büyükbaş hayvan 28.200 adet, küçükbaş hayvan 69.000 adet, tek tırnaklı 2200 adet, kümes hayvanı 16.300 adet bulunmaktadır. Ayrıca 800 adet kovanla arıcılık yapılmaktadır.

Hayvan ürünü olarak yılda 65.000 ton süt, 32 ton tereyağı, 80 ton peynir ve 200 ton da yapağı üretilmektedir. Ayrıca 100 ton bal ve 1500 Kg. balmumu üretimi yapılmaktadır.

Gerek hayvancılık, gerekse tarımda modern araçlarla üretim yapılmadığından; birim başına elde edilen gelir son derece düşük olmaktadır.

İlçemizde üretilen bitkiler olarak buğday ekilen alan 137.430 dekarda üretilen miktar 17.500 ton, arpa ekilen alan 203.968 dekar alanda 25.000 ton arpa, yulaf ekilen alan 81.000 dekar alanda 30 ton, çavdar ekilen alan 747 dekar üretilen miktar ise 10 tondur. Ayrıca Yem bitkilerinden yonca, korunga ve figde ekilen 17.058 dekar alanda 10.500 ton ve çeltik olarak 20 dekar alanda 20 ton ürün elde edilmektedir.

İlçemizde yalnız T.C Ziraat Bankası Şubesi bulunmaktadır. Ayrıca 2 adet Tarım Kredi Kooperatifi vardır.

DİGOR İLÇE EĞİTİM VE KÜLTÜR

Eğitim ve Öğretim

İlçemizin % 85’ i Okur- Yazardır.

Bugüne kadar İlçemizde 1. Kademede 187, 2. Kademede diploma denklikte 34 olmak üzere toplam 221 Okuma – Yazma Kursu açılmıştır. Bu kurslara toplam 6439 kursiyer katılmış, 5061’ine kurs bitirme belgesi verilmiştir.

İlçemizde 48 İlköğretim, bir genel Lise ve bir Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü mevcuttur.

İlköğretim okullarında 7 Müdür Vekili, 41 İlköğretim Okulunda Müdür Yetkili Sınıf Öğretmeni görev yapmaktadır.

Sınıf öğretmeni 150, branş öğretmeninin sayısı 25’ tir.

Milli Eğitim Müdürlüğü bünyesinde 3 memur, 27 hizmetli görev yapmaktadır. 2000- 2001 Yılında İlk ve ortaöğretim de okuyan öğrenci sayısı 6234 tür.

2001 – 2002 öğretim yılında Alem köyü İlköğretim Okuluna 3 derslik, Hasancan köyü İlköğretim Okuluna 1 derslik yapılmıştır.

1999-2000' de Merkez ve köylerinde toplam 24 adet Mesleki Kurslar açılmıştır.

Digor Lisesinde 1 adet Karma ve Fen Bilimleri Laboratuarı mevcuttur.Diğer okullarımızda Fen Dolapları mevcuttur. Isınma sistemi Digor Lisesi, M. Atatürk P. İ. O. Ve Dağpınar P.İ.O dışındaki diğer okullar sobalıdır.

Eğitim faaliyetlerinde kullanılan okul binalarının 8 yıllık zorunlu İlköğretim uygulaması sebebiyle fiziki kapasitelerin yetersiz kalmış olup, 1998-1999 Öğretim Yılında 18 derslik ilâve edilmiş, 1999- 2000 Öğretim Yılında Merkez Atatürk İlköğretim Okuluna ilâveten 3 katlı ve 5 derslikli ek bir bina yapılmıştır. 2000-2001 Öğretim Yılında İlçe Merkezine acilen 700 öğrenci kapasiteli bir YİBO’ ya ihtiyaç bulunmaktadır.Ayriyeten bu öğretim yılında ise Sorguçkavak, Bostankale ve Derinöz köylerine toplam 7 derslik yapılarak hizmete girmiştir.

İlçemiz Dağpınar İlköğretim bünyesinde bulunan Pansiyon 1999-2000 Öğretim Yılında hizmete açılmış olup, bu Pansiyonda 60 öğrenci barınmaktadır. Merkez Atatürk İlköğretim Okulu bünyesinde ki 100 öğrencilik Pansiyonun yapımı tamamlanmış olup,2000-2001 Öğretim Yılında hizmete girmiştir.Okul ve Kurumlarımızda Öğretmen ve Yönetici fazlalığı bulunmamaktadır. Ancak Eğitim ve Öğretim faaliyetlerinin sağlıklı bir şekilde yürütülebilmesi için 25 Sınıf Öğretmeni ile 15 Branş Öğretmenine ihtiyaç bulunmaktadır.

Yaygın Eğitim Hizmetlerinin verimli bir şekilde yürütülmesi için halıcılık, trikotaj ve biçki-dikiş dallarında kadrolu öğretmene ihtiyaç bulunmaktadır. Yaygın Eğitim Hizmetlerinin daha düzenli bir şekilde yürütülebilmesi için müstakil bir hizmet binasına ihtiyaç vardır.

DİGOR İLÇE SAĞLIK

Sağlık

Digor İlçe Hastanesi Baştabipliği 7 hekim, 2 sağlık memuru, 2 hemşire, 3 ebe, 2 Sağlık Teknisyeni, 1 Ayniyat, 1 şoför ve 1 hizmetli olmak üzere toplam 19 personeli bulunmaktadır. Araç kapasitesi olarak hastane bünyesinde 2 ambülans bulunmaktadır.

Digor İlçesi Hastanesine bağlı Alem ve Bacalı Köylerinde birer Sağlık Evi hizmet vermektedir.

Digor ilçemizin nufusu 9.933 buna bağlı olarak çocuk sayısı 1001, bebek sayısı 117, 15-49 yaş arası kadın sayısı 2188 aşılama ve izleme oranı ise %100 dür.

İlçeye bağlı Dağpınar Beldesinde ise 1 hekim, 1 sağlık memuru, bir hemşire, 2 ebe, 1 tıbbi sekreter bulunmaktadır.

Nüfus 9196, bebek sayısı 268, gebe izlemi 923, aşılama ve izleme oranı ise %100'dür. Bu beldeye bağlı olarak Türkmeşen Sağlık evi bulunmakta burada ise 1 ebe ile hizmet verilmektedir.

İlçeye bağlı Koçköyünde ise 1 sağlık ocağı bulunmaktadır. burada 1 doktor, 1 sağlık memuru, 2 ebe ve 1 hemşire bulunmaktadır.

Koç köyü tabipliğine bağlı olarak Yağlıca Sağlık evi bulunmakta burda ise 1 ebe ile hizmet verilmektedir.

DİGOR İLÇE NÜFUS

Nüfus Yapısı

Türkiye İstatistik Kurumunun 2006 yılına verilerine göre Digor ilçesinin nüfusu toplam olarak 25.125 tir. Bu oranın 2.708 lik kısmı merkez ilçede geriye kalan 22.417 kişi ise köylerde yaşamaktadır.

2000 yılı nüfus sayımına göre ilçe nüfusunda azalma görülmektedir. Kars İl Merkezinde olduğu gibi ilçe de sürekli göç vermektedir.

DİGOR İLÇE TARİHİ ESERLER

DİGOR TARİHİ YAPI

İLÇEMİZ HAKKINDA

Doğu Anadolu Bölgesinin kuzey doğusunda bulunan Kars ilimizin şirin ilçesi Digor Kars - Iğdır karayolu üzerinde bulunmaktadır.

Doğusunda Ermenistan, güneyinde Kağızman, kuzeyi ve batısında ise Kars ili bulunmaktadır. İlçemizin 2000 yılı nüfus sayımına göre ilçe merkezi nüfusu 2800 dür. Ayrıca ilçemize bağlı 1 belde 37 köy ve 2 mezra bulunmaktadır.

İlçe halkımızın büyük çoğunluğu geçimini hayvancılık ve sezonluk işlerde çalışarak sağlar. Ayrıca ilçemizde kısmen de olsa tarım da yapılmaktadır.

12 yataklı Öğretmen evi ilçemizin tek konaklama yeredir. İlçemizde 2 internet kafe, 5 lokanta ve 2 pastane bulunmaktadır.

İlçemizde tipik karasal iklim hüküm sürmektedir. Yazları serin kısmen de sıcak, kışları sert ve soğuk geçmektedir.

BEŞ KİLİSE (KHTZKONK MANASTIRI)

Tarihçe

Türkçe "Beşkilise" olarak bilinen bu güzel manastır, Ani'nin yaklaşık 25 km güneybatısında, eski adıyla Tekor olarak bilinen Digor ilçe merkezine yakın vadinin içinde üç kaya çıkıntısı üzerine kuruluymuş. Manastırın toplamda, hepsi kubbeli ve özenle kesme taştan yapılmış beş kilisesi varmış. Bunlar: Aziz Karapet, Meryem Ana (Surp Astvatsatzin), Aziz Stefanos, Aziz Krikor ve Aziz Sarkis Kiliseleri imiş. Günümüzde sadece Aziz Sarkis Kilisesi kalmıştır.

Kiliselerin, manastırın kuruluşuna veyahut kiliselerin inşasına ilişkin tarih ve şeraite ışık tutacak yazıtları yoktur. Manastır, 13üncü yüzyıl Moğol istilasından sonra terk edilmiştir.

1878'de, Kars bölgesinin Rus yönetimine geçmesiyle Beşkilise, Ermeni Kilisesi'ne devredilmiştir. Binalar onarılmış, manastır yeniden ibadete açılmıştır. Keşiş ve hacılar için konaklama imkanı düzenlenmiştir. Bunlar, en büyük çıkıntının kenarına, aşağıdaki vadinin içindeki nehrin yanına ve de Aziz Sarkis Kilisesi'nin kuzeybatısına inşa edilmiştir.

Aziz Sarkis, 1989 depremiyle ağır hasar geçirmiştir. Binanın beton çekirdeği parçalanmıştır ve kilise şimdi büsbütün yıkılmak üzeredir. Bu sayfalardaki fotoğrafların çoğu, 1989 öncesinde çekilmiştir.

TEKOR KİLİSESİ

Tarihçe

Beşinci yüzyıl kilisesinin bugünkü fakir kalıntıları, önceden Tekor olarak bilinen Digor köyüne bakan bir yamaçtadır.

1912 yılına kadar sağlam kalan yapı, bu yılda bir depremle yerle bir olmuştur - kubbesi çökmüş, çatısının çoğu ve güney cephesinin epey bir kısmı yıkılmıştır. Bazı kitaplarda, tarihler değişiklik gösterir. 1936'daki başka bir depremse binada, bilinmeyen bir miktar hasar meydana getirmiştir. Kalıntıların şimdiki durumu, yani, beton yapının sadece kısmen var olması, bunların kaplama taşlarının tamamen sökülmüş olması, doğadan ziyade insanın işidir.

Kuzey girişinin lento(üst eşiği)sundaki yazıtta, yapıdan, "Aziz Sargis'in bu şehitliği" diye bahsedilirmiş ve Prens Sahak Kamsarakan tarafından yaptırılıp Patrik Yohan Mandakuni tarafından takdis edildiği yazılırmış. Bu kişilerin bahsi, kilisenin yapımını 480'li yıllara götürür. Bu yazı, bilinen en eski Ermenice yazıydı ve alışılmadık bir şekilde aşağıdan yukarıya yazılmıştır.

Bina, Kutsal Teslis Kilisesi (Church of the Holy Trinity) olarak bilindiği zamanda Bagratidler tarafından onarılmıştır.

Tarif

Kilisenin, bilinen en eski kubbeli Ermeni kilisesi olduğu düşünülmektedir.

Önceden, kilisenin, belki de Hristiyanlık öncesi dönemden kalma bir tapınağa apsis eklemeyle kubbesi olmayan bir bazilik olarak inşa edildiğine ve kubbenin daha sonradan eklendiğine inanılırdı. Bazılarına göre, bu yedinci yüzyıl kadar geç bir dönemdeydi.

Şu an geçerli olan savsa, kilisenin baştan "dikdörtgen içinde haç" planla kubbeli olarak tasarlandığına dairdir.

Bir önceki sava, sütunları gözlemle varılmıştır. Bugünse, bunu doğrulamak mümkün değildir, ancak yerin altından birşeylerin çıkması ihtimali mevcuttur. Eski fotoğraflardan da belli olan, yapının alt ve üst kısımlarında taşın renk tonundaki değişiklik, kimisi tarafından tasarımda değişikliğe gidiş olarak yorumlanmıştır, ancak beton yapının kalıntılarında gözle görülür açıklık yoktur. Bu renk farkı, belki de süsleme amaçlıydı.

Kubbe, dört fılayağı sütun üzerine yerleştirilmişti ve sıra dışı bir tasarımı vardı; karınlı sivri tonozu andırıyordu. Köşe kemerleri veyahut bingiler yoktu ve yarım küre(kubbe)ye taban oluşturan alt kısmı, dört pencereyle delinmiş ikizkenar yamuk tabanlı piramit şeklindeydi.

Kilisenin, ilk olarak dört girişi varmış: batı cephesinde bir, güneyde bir, kuzeyde de iki. Daha sonraki bir tarihte, kuzey cephesinde küçültülen en batı giriş dışında, bu girişler kapanmıştır. Bu kapılar, at nalı şeklinde kemerlerin üzerinde durduğu ikiz gömme sütunlarla çerçevelenmiştir. Bu sütunların sivri uçlu ve epey süslü akant yapraklı başlıkları vardı. Her kapının üst eşiğine ilginç ve kıvrık palmet desen oyulmuştur.

Büyükçe pencerelerin tamamı, ayrı bir dönemde küçültülmüştür. Bu dönem, belki de Bagratid restorasyonu dönemidir. (Kubbenin piramit şekilli dış çatısı da belki de bu onarıma aittir.)

Apsisin her iki yanında uzunca odalar vardı. Bu odaların duvarları, bu dönemin ılk Ermeni kiliselerinde de rastlanılan biçimde kuzey ve güney cephelerinden dışa doğru açılıyordu. Kilisenin kuzeydoğu köşesinde, bu odalardan kuzeyde olanın dış duvarına oyulmuş, vaftiz kurnası olabilecek bir yarım daire niş vardı.

Kilise, dokuz basamaklık bir zemin üstündeydi. Bu kaidenin kiliseden daha geniş olmasından dolayı, kiliseyi çevreleyen, dış cephenin yarı yüksekliğinde duvara yapışık sütun(plastro)lar ve sütunlarla desteklenmiş bir revak olduğu düşünülmüştür. Pencerelerin konumu ve vaftiz kurnalı kuzeydoğu nişinin yüksekliği, bu savı yalanlar. Gömme sütunların varlığı, dönemin Suriye Bizans mimarisinde olduğu gibi belki de süs amaçlıydı. Bu etkinin başka bir göstergesi de, üç cepheyle pencerelerin kavislerinden geçen saraklardır.

Apsis Kalıntıları Tekor Kilisesi 1840

DİGER KİLİSELER

Beşinci yüzyıl kilisesinin bugünkü fakir kalıntıları, önceden Tekor olarak bilinen Digor köyüne bakan bir yamaçtadır.

1912 yılına kadar sağlam kalan yapı, bu yılda bir depremle yerle bir olmuştur - kubbesi çökmüş, çatısının çoğu ve güney cephesinin epey bir kısmı yıkılmıştır. Bazı kitaplarda, tarihler değişiklik gösterir. 1936'daki başka bir depremse binada, bilinmeyen bir miktar hasar meydana getirmiştir. Kalıntıların şimdiki durumu, yani, beton yapının sadece kısmen var olması, bunların kaplama taşlarının tamamen sökülmüş olması, doğadan ziyade insanın işidir.

Kuzey girişinin lento(üst eşiği)sundaki yazıtta, yapıdan, "Aziz Sargis'in bu şehitliği" diye bahsedilirmiş ve Prens Sahak Kamsarakan tarafından yaptırılıp Patrik Yohan Mandakuni tarafından takdis edildiği yazılırmış. Bu kişilerin bahsi, kilisenin yapımını 480'li yıllara götürür. Bu yazı, bilinen en eski Ermenice yazıydı ve alışılmadık bir şekilde aşağıdan yukarıya yazılmıştır.

Bina, Kutsal Teslis Kilisesi (Church of the Holy Trinity) olarak bilindiği zamanda Bagratidler tarafından onarılmıştır.

DİGOR İLÇE ULAŞIM

İlçemize Ulaşım

Digor İlçemiz Kars Şehir Merkezine 41 km uzaklıkta olup kara yolu ile yaklaşık 40 dakikaya ilçe merkezine varılmaktadır.

Digor karayolu tek şerit olup, genelde rahat bir kara yolu yolcuğu ile ilçe merkezine varılabilir.

İlçeye ulaşımı il dışından gelenler için İlimizde Hava, Demir ve Kara yolu ile gelinebilmekte, Kars İl Merkezinde her saat başı ilçemize servisler kalkmaktadır.

İlçe merkez otobüsleri Kars Merkezinde Digor Durağı veya Digor Garajı denen yerde kalkmaktadır.